مجازی سازی سرور

 مزایای مجازی سازی سرور

برخی از مزایای مجازی سازی سرور به شرح زیر است:

مقرون به صرفه: ‌‌مجازی‌سازی سرور یک راه حل مقرون به صرفه برای مشتریان و ارائه دهندگان هاست است. منابع سرور استفاده نشده سرور را از بین ‌می‌برد و آنها را به قدرت محاسباتی ارزشمند تبدیل ‌می‌کند. ‌‌مجازی‌سازی سرور در بسیاری از جنبه‌‌ها مقرون به صرفه است.

مدیریت کارآمد منابع: ‌‌مجازی‌سازی هزینه‌‌های کارکرد یک سرور فیزیکی را با کاهش منابع آن کاهش نمی دهد. بلکه منابع سرور فیزیکی را به چندین VM تقسیم ‌می‌‌کند تا یک سرور برای چندین کاربر قابل استفاده باشد و هیچ منبع بلا استفاده‌ ای در سرور فیزیکی وجود نداشته باشد.

کاهش هزینه‌‌‌های سخت ‌افزاری: با استفاده از نرم ‌افزار مجازی ‌سازی، ارائه ‌دهندگان هاست می‌ توانند VM بیشتری نسبت به تعداد سرورهای فیزیکی ارائه دهند. به این معنی که اگر 100 سرور فیزیکی داشته باشند، ‌می‌توانند 300 یا حتی 400 ماشین مجازی ارائه دهند که نیاز به خرید سرورهای فیزیکی جدید برای هر کاربر جدید کاهش پیدا ‌می‌کند.

قابلیت استقرار سریع: یکی از قابل توجه ترین مزایای ماشین‌‌های مجازی، امکان افزودن، ویرایش و حذف چندین سرور مجازی در عرض چند دقیقه است.

مقیاس پذیر بودن: ‌‌مجازی‌سازی‌‌ها به VM اجازه ‌می‌دهند تا به صورت پویا بر اساس نیازهای کاربر مقیاس شوند. اما هنگام استفاده از سرور فیزیکی خالی، باید منابع اضافی را به صورت فیزیکی اضافه و حذف کنید.

تحرک: سرورهای مجازی را ‌می‌توان به راحتی به یک سرور جدید یا حتی به یک مرکز داده جدید بدون دردسر زیاد منتقل کرد.

معایب استفاده از ‌‌مجازی‌سازی سرور

سرورهای مجازی بهترین گزینه مناسب برای اکثر برنامه‌‌ها هستند. اما شرایط جزئی وجود دارد که در آنها مجبور نیستید از ‌‌مجازی‌سازی سرور استفاده کنید. معایب استفاده از مجازی سازی سرور به شرح زیر است:

عملکرد پایین: در موارد عادی، ماشین‌‌های مجازی عملکرد شما را از بین نمی برند. اما وقتی صحبت از اپ‌‌های با عملکرد بالا مانند تجزیه و تحلیل داده‌‌ها ‌می‌رسد، VM ها مناسب نیستند. بنابراین ممکن است بخواهید به جای آن از یک سرور فیزیکی استفاده کنید.

هزینه‌‌های مجوز: نرم افزار مجازی سازی اغلب با هزینه‌‌های صدور مجوز همراه است و هر چه ماشین‌‌های مجازی بیشتری را اجرا کنید، ممکن است به مجوزهای بیشتری نیاز داشته باشید. علاوه بر این، مدیریت مجوزها و انطباق ‌می‌تواند پیچیده باشد.

Resource Contention: اگر به درستی تنظیم نشده باشد، VM ها در همان هاست ‌می‌توانند برای دریافت منابع رقابت کنند و منجر به مشکلات عملکردی شود. تخصیص منابع و کیفیت خدمات (QoS) باید به دقت مدیریت شود.

عدم دسترسی به سخت افزار: برخی از برنامه‌‌ها یا خدمات نیاز به دسترسی مستقیم به اجزای سخت افزار سرور دارند، که ممکن است در یک محیط مجازی امکان پذیر نباشد.

مجازی سازی سرور چگونه کار ‌می‌کند؟

مجازی سازی سرور با استفاده از Hypervisor انجام ‌می‌شود. Hypervisor فناوری واقعی پشت فناوری مجازی سازی سرور است. با استفاده از هایپروایزر، مالک یا مدیر فناوری اطلاعات ‌می‌تواند چندین ماشین مجازی را ایجاد، مدیریت و حذف کند. Hypervisor همچنین به ادمین IT اجازه ‌می‌دهد تا سرورها را نظارت کرده و آنها را بدون پیچیدگی زیاد مقیاس بندی کند.

هر سرور مجازی ‌می‌تواند سیستم عامل خود را اجرا کند. به این معنی که ماشین‌‌های مجازی نیازی به داشتن سیستم عامل مشابه با سرور فیزیکی ندارند. بلکه یک سرور ‌می‌تواند چندین ماشین مجازی با چندین سیستم عامل داشته باشد.

اگرچه هر VM روی یک سرور فیزیکی قرار دارد، اما هنوز نمی توانند به داده‌‌ها و شبکه یکدیگر دسترسی داشته باشند. زیرا Hypervisor آنها را تقسیم ‌می‌کند و به سرور اجازه دسترسی به منابع VM دیگر را نمی‌دهد. اما در برخی موارد ممکن است که در ادامه صحبت خواهیم کرد.

انواع مجازی سازی سرور

در زیر انواع مجازی سازی سرور آورده شده است:

1. مجازی سازی کامل (مجازی سازی سخت افزار)

در مجازی سازی کامل، یک Hypervisor (نرم افزار مجازی سازی) روی سرور فیزیکی اجرا ‌می‌شود و چندین ماشین مجازی را ایجاد و مدیریت ‌می‌کند. در مجازی سازی کامل، ماشین‌‌های مجازی جدا شده و از وجود یکدیگر بی اطلاع هستند. به این معنی که آنها نمی توانند منابع VM دیگر را ببینند یا استفاده کنند.

 شناخته شده ترین راه حل‌‌های مجازی سازی کامل عبارتند از:

VMware VSphere/ESXi

Microsoft Hyper-V

KVM (ماشین مجازی مبتنی بر هسته)

2. پارا مجازی سازی

در پارا مجازی‌ سازی، سیستم ‌عامل ‌های مهمان ‌می‌‌دانند که در یک محیط مجازی ‌سازی شده اجرا ‌می‌‌شوند و برای کارآمدی نیاز به تغییراتی دارند. از نظر انزوا در وسط مجازی سازی کامل و مجازی سازی در سطح سیستم عامل قرار ‌می‌گیرد. این روش در مقایسه با رویکرد مجازی سازی کامل عملکرد بهتری دارد.

ویژگی‌‌های پارا مجازی سازی به شرح زیر است:

آگاهی از سیستم عامل مهمان

بهبود عملکرد

تعامل مستقیم با Hypervisor

امنیت و انزوا

به اشتراک گذاری کارآمد منابع

نمونه ای از مجازی سازی Xen است.

مجازی سازی در سطح سیستم عامل (مجازی سازی یا کانتینرها در سطح سیستم عامل)

در مجازی سازی در سطح سیستم عامل، هسته سیستم عامل بین چندین کانتینر به اشتراک گذاشته ‌می‌شود که آن را به یک رویکرد بسیار سبک تبدیل ‌می‌کند. این روش در صنعت کاربرد گسترده ای دارد و تمرکز این روش سرعت، استقرار سریع، مقیاس بندی سریع و کارایی منابع است. به عنوان مثال ‌می‌توان به Docker، LXC (کانتینرهای لینوکس) و OpenVZ اشاره کرد.