همه شما
حتما نام 4G و LTE به گوشتان خورده؛ سرویس های اینترنت پرسرعتی که اپراتور
های مختلف برای تلفن های همراه عرضه می کنند. در بیشتر موارد نام این دو
سرویس به جای یکدیگر استفاده می شود، اما آیا این دو سرویس مشابه یکدیگرند؟
تفاوت این دو سرویس در چیست ؟
سرویس 4G به هیچ عنوان مشابه LTE نیست و ما در این مقاله می‌خواهیم بگوییم
چرا شما سرعت واقعی سرویس 4G را روی تلفن همراه خودتان دریافت نمی‌کنید.
از آنجا که امروزه انتخاب تعرفه معقول برای استفاده از اینترنت روی گوشی
هنگام خرید تلفن همراه بسیار دشوار است، لازم است اطلاعاتی در این زمینه
داشته باشید.و اما سرویس 4G دقیقا چیست؟ آیا همان LTE است؟ جواب سوال خیر
است.
این دو سرویس یکسان نیستند، اما شرکت‌های سازنده تلفن همراه و اپراتورها علاقه خاصی به استفاده از این دو به‌جای یکدیگر دارند.
4G چیست؟
اتحادیه بین‌المللی مخابرات، یا آی‌تی‌یو
(ITU)، یک سازمان بین‌المللی وابسته به سازمان ملل متحد است که وظیفه
قانون‌گذاری و مدیریت فضای فرکانسی، تدوین استانداردهای تبادل داده و
اطلاعات و همچنین کمک به رشد و توسعه ارتباطات در سراسر جهان را بر عهده
دارد. این اتحادیه در ماه مارس سال 2008 برای تکنولوژی 4G استانداردهایی
تعریف کرد.
این اتحادیه تصمیم گرفت حداکثر سرعت سرویس
4G در حال حرکت را معادل 100 مگابیت بر ثانیه تعریف کند و زمانی که شما در
موقعیت ثابتی قرار دارید، این سرویس باید سرعتی حدود 1 گیگابیت بر ثانیه در
اختیارتان قرار دهد.
اما اگر سرویس 4G واقعی باید سرعت دانلودی
معادل 1 گیگابیت بر ثانیه در اختیارمان قرار دهد، چرا حتی در کشورهای
پیشرفته نظیر بریتانیا این سرعت 100 برابر ضعیف تر، یعنی چیزی حدود 10 تا
12 مگابیت بر ثانیه، است ؟
متاسفانه اتحادیه بین‌المللی مخابرات در
برابر اجرای استانداردهای تصویب‌شده هیچ اختیاری ندارد. یکی از دلایل اصلی
این مشکل این است که دیگر گروه‌ها (نظیر 3GPP)، که با کارخانه‌های سازنده
قطعات سخت‌افزاری همکاری می‌کنند، خودشان از قبل درباره نسل بعدی
تکنولوژی‌ها تصمیم‌گیری می‌کنند و ما کاربران از همه جا بی‌خبر را با
استانداردهای پایین سرویس‌هایی نظیر 4G تنها می‌گذارند.
LTE چیست؟
مخفف عبارت Long Term Evolution، به
معنی فناوری تکامل بلندمدت، است که به‌عنوان نسل سوم شبکه‌های تلفن همراه
شناخته می‌شود؛ سرویسی که نخست با همان عنوان تکنولوژی 4G عرضه شد، ولی
نتوانست استانداردهای فنی اتحادیه بین‌المللی مخابرات یا آی‌تی‌یو (ITU) را
کسب کند؛ یعنی بسیاری از تعرفه‌های اینترنتی که اپراتورها در سراسر دنیا
با عنوان 4G ارائه کرده‌اند در واقع اصلا 4G نبوده‌اند.
به‌هرحال، به‌دلیل پیشرفت‌های چشمگیری که
تکنولوژی LTE نسبت به تکنولوژی 3G داشت، اتحادیه بین‌المللی مخابرات تصمیم
گرفت این تکنولوژی را رسما 4G نام‌گذاری کند.
بنابراین LTE نسل اول تکنولوژی 4G است که روی کاغذ باید سرعتی معادل 100
مگابیت بر ثانیه در اختیار کاربرانش قرار دهد، اما متاسفانه میانگین سرعت
نسل اول اینترنت 4G، حتی در بریتانیا نیز، از 1/15 مگابیت بر ثانیه فراتر
نمی‌رود. این پایین بودن سرعت سرویس LTE تنها به موضوع دانلود محدود نشده
است و سرعت وب‌گردی و آپلود را نیز شامل می‌شود.
اما +HSPA چیست؟
اگرچه سرویس +HSPA را با عنوان تکنولوژی 4G به مشتریان عرضه می‌کنند، این
سرویس در واقع زیرمجموعه نسل سوم شبکه‌های ارتباطی یا همان 3G است. اصطلاح
+HSPA مخفف عبارت High Speed Packet Access Plus و به معنی نسخه
تکامل‌یافته بسته دانلود پرسرعت است. این تکنولوژی را پس از 3G یکی از
اپراتورهای بریتانیا به نام Three معرفی کرد که قرار بود در سال 2012 و
قبل از معرفی تکنولوژی LTE استفاده شود.
سرعت انتقال اطلاعات این تکنولوژی در مقام تئوری 21 مگابیت بر ثانیه
بود که نسبت به 3G بسیار قابل قبول بود. البته سرعت این سرویس نیز در عمل
به مراتب از سرعت اعلام‌شده کمتر بود و توانست میانگینی معادل 4
مگابیت بر ثانیه به‌دست آورد.
امکان استفاده از تکنولوژی LTE-A
LTE-A تکنولوژی‌ای است که بعد از عدم موفقیت LTE به استانداردهای
4G افزوده شد. با کمک این تکنولوژی می‌توان چندین سیگنال را
به‌صورت همزمان روی یک کانال ارتباطی ارسال و دریافت کرد و سرعت را به
150 مگابیت بر ثانیه رساند. خوشبختانه هم‌اکنون بسیاری از اپراتورهای
مطرح دنیا تکنولوژی LTE-A را در مکان‌هایی خاص پشتیبانی می‌کنند. البته
این تکنولوژی بسیار نوپاست و همانند 4G فراهم کردن بستری ایده‌آل برای
آن چند سال زمان خواهد برد. بنابراین شما به‌صورت خودکار از تکنولوژی
LTE-A بهره‌مند نخواهید شد و باید چندین عامل در نظر گرفته شود.
یکی از پیش‌نیازهای اصلی این تکنولوژی تلفن همراهی است که استفاده می‌کنید.
گوشی شما باید قابلیت پشتیبانی از LTE-A را داشته باشد. بسیاری از
گوشی‌های امروزی که از سرویس‌های 3G و 4G پشتیبانی می‌کنند قابلیت سازگاری
با تکنولوژی LTE-A را ندارند و تنها تعداد محدودی از گوشی‌های
معرفی‌شده تا امروز این قابلیت را دارند. این گوشی‌ها عبارت‌اند از:
آمازون فایر - آیفون 6 و آیفون 6 پلاس - بلک‌بری Z10/Z30/Q10/Passport -
اچ‌تی‌سی وان M8 و M9 - موتورولا نکسوس 6 - ال‌جی جی فلکس و جی 3، هوآوی
Honor 6، گلکسی نوت 3 و نوت 4، گلکسی نوت اج، گلکسی S4، S5 و S6 - سونی
اکسپریا Z2 و Z3.